หยิบขวดล้านใบมาสร้างเป็น ‘วัดล้านขวด’ ที่ จ.ศรีสะเกษ

ชื่อวัดบอกว่าล้านขวด แต่เอาเข้าจริง วัดนี้ไม่ได้มีแค่ล้านขวดแน่ เพราะเป็นวัดที่พระและสามเณรร่วมมือร่วมใจสร้างขึ้นมา ตั้งแต่ลานจอดรถ พื้นที่ศาลา ศาสนสถานด้านใน กำแพงรอบอุโบสถแก้วกลางน้ำ กุฏิ ห้องน้ำ ไปจนเมรุ หรือแม้กระทั่งถังเก็บน้ำประปาบนยอดของหอระฆังสูง ฯลฯ ทั้งหมด ก่อสร้างและประดับด้วยขวดจากปริศนาธรรมที่หลวงพ่อลอด ถิรคุโณ ซ่อนไว้ให้คิด

‘วัดป่ามหาเจดีย์แก้ว’ หรือวัดล้านขวดอยู่ในจังหวัดศรีษะเกษ เป็นวัดที่สร้างด้วยขวดหลากชนิด ซึ่งไอเดียนี้ ไม่ใช่ของดีไซน์เนอร์หรือศิลปินฮิปที่ไหน แต่เกิดจากครั้งหนึ่งที่หลวงพ่อลอดได้ไปปลักกลดสร้างที่พักสงฆ์อยู่ในป่าช้าบ้านกระเจา ในช่วงหนึ่งปีนั้น  มีเหล่าชาวบ้านและญาติโยมที่ศรัทธาต่างแวะเวียนและเข้ามากราบไหว้ฟังธรรมอยู่เสมอจนหลวงพ่อเกิดความคิดว่า อยากจะสร้างวัดขึ้นเพื่ออบรมจิตใจให้กับชาวบ้าน  ต่อมาเมื่อหลวงพ่อเข้ามาพักปลักกลดอยู่ที่ป่าช้าหนองใหญ่ อดีตป่าช้าที่เต็มไปด้วยเรื่องภูติผีและวิญญาณ หลวงพ่อก็เริ่มก่อสร้างวัดด้วยขวดขึ้นบนเนื้อที่ 18 ไร่ ด้วยจุดประสงค์คืออยากจะนำของไม่ใช้แล้วกลับมาใช้ให้เกิดประโยชน์ ทั้งยังช่วยประหยัดค่าสีและงานตกแต่ง แถมได้สีสันและพื้นผิวของวัสดุแก้วมาเป็นคติธรรมให้ชาวบ้านและญาติโยมได้พิจารณาตามว่า ‘เมื่อมาวัดให้เข้าถึงวัด วัดจิตใจของตนเอง ฝึกหัดขัดถูให้ใสเหมือนแก้ว เมื่อเป็นแก้วจะเอาไปทำอะไร ประดับอะไรก็จะเป็นสิ่งที่มีค่า มีราคา และสวยงามอยู่เสมอ’ ซึ่งในช่วงเริ่มต้นของการสร้างนั้น หลวงพ่อใช้วิธีรวบรวมขวดเอาจากหมู่บ้านใกล้เคียงในละแวกวัดและซื้อเอาจากร้านที่รับซื้อของเก่า จนต่อมาเรื่องนี้ก็ถูกพูดกันไปปากต่อปาก ใครต่อใครก็ขนขวดเปล่าติดมือติดรถเข้ามาถวาย ในระหว่างการก่อสร้างนั้น หลวงพ่อลอดลงมือเองทุกอย่างโดยมีลูกศิษย์ประมาณ 7-8 รูปเป็นผู้ช่วย ส่วนที่ยากที่สุดในการสร้างคือ สิมน้ำ ที่ประดิษฐานของพระพุทธรูปหยกขาวปางสมาธิ ซึ่งสร้างอยู่กลางน้ำด้วยขวดจำนวนกว่าห้าแสนขวด แล้วนำส่วนฝาไปประดับเป็นใบเสมาธรรมจักร

จากวันเริ่มต้นของการก่อสร้างกระทั่งจนเสร็จสมบูรณ์ วัดป่ามหาเจดีย์หรือวัดล้านขวดใช้เวลาสร้างทั้งสิ้นรวม 17 ปี กลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่มีพลังศรัทธาจากทั้งคนไทยและชาวต่างประเทศที่เดินทางเข้ามาเยี่ยมชมเพื่อสักการะและกราบไหว้ถึงวันละสองร้อยคน ซึ่งข้อคิดจากเรื่องมหัศจรรย์นี้สอนให้รู้ว่า ครีเอทีฟหรือดีไซน์ไม่ได้จำกัดอยู่อาชีพใดอาชีพหนึ่ง มันอยู่ในมนุษย์มาตั้งแต่เกิด เพียงแต่ใครจะหยิบมันออกมาใช้หรือไม่ และจะใช้มันด้วยวิธีใด… ก็แค่นั้นเอง

ไม่มีอะไรต้องกลัว เพราะที่น่ากลัวกว่าเยอะ คือไม่ทำอะไรสักที และก็ปล่อยให้เวลามันผ่านไป



อ้างอิง: RYT9
photo: tom@touronthai.com