ในปัจจุบันรูปแบบการอยู่อาศัยของมนุษย์เรายิ่งไกลออกจากยุคเกษตรกรรมเรื่อยๆ ซึ่งไม่ใช่เรื่องผิดหรือแปลกอะไรเพราะสังคมเรากำลังก้าวไปข้างหน้าจนยากที่จะกลับไปยังจุดเดิมได้แล้ว หากเรามองไปยังเทรนด์โลกที่มนุษย์จะมาอาศัยอยู่ในเมืองมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งมีข้อดีมากมายในการจัดการทรัพยากรต่างๆ ให้มีประสิทธิภาพ แต่คำถามที่มีต่อสังคมเมืองสมัยใหม่ก็ตามมาเช่นกัน
คำถามที่พวกเราถามกันมาตั้งแต่เข้าสู่ยุคปฏิวัติอุตสาหกรรมคือ ยิ่งเราเจริญทางเทคโนโลยี แต่เรากลับห่างไกลชุมชนกันมากขึ้น เราต่างคนต่างอยู่กันมากขึ้น ซึ่งในวาระนี้จึงเป็นเวลาที่ดีที่จะเสนอ ‘Tactical Urbanism’ ว่าแต่…คำถามแรกในบทความนี้คือ Tactical Urbanism คืออะไร ?
คำตอบของ Tactical Urbanism เริ่มต้นที่เมืองพอร์ตแลนด์ รัฐโอเรกอน สหรัฐอเมริกา เมื่อชาวเมืองร่วมใจกันซ่อมแซมเมืองส่วนที่บกพร่องด้วยการร่วมสร้างงานศิลปะ สร้างชุมชนให้แข็งแรงจากการร่วมมือร่วมใจกันใช้พื้นที่ว่างของเมืองให้เกิดกิจกรรมใหม่ โดยการร่วมกันทาสีสันหลากหลายกันตามลานสาธารณะ เรียกว่าจัดให้ทั้งงานศิลปะ ทั้งสร้างปฏิสัมพันธ์กับชุมชนเมือง ซึ่งเป็นแนวคิดที่ทำให้เมืองมีการพัฒนาที่ยั่งยืนด้วยศิลปะชุมชนนั่นเอง มันจึงกลายเป็นภูมิทัศน์ใหม่ให้กับเมืองด้วยความง่าย แต่มากด้วยหัวใจ
เมืองที่มีความสุข อาจจะเป็นเมืองที่มีลมหายใจของศิลปะ มันคือคุณภาพชีวิตที่ไม่สามารถวัดด้วยตัวเลขรายได้มากำหนด แต่มันคือการให้ความสำคัญต่อระดับความเป็นอยู่ของผู้คนในชุมชนเมืองนั้นๆ
อ้างอิง: Landscape Architects Network
