ตามถนนหนทางของเมืองนิวยอร์ค มีสิ่งหนึ่งที่แทบจะกลมกลืนกับอาคารไปเลยนั่นก็คือบรรดานั่งร้านที่เกาะผิวหน้าตึก คร่อมทางเท้าประหนึ่งเป็นร่มเงาให้กับคนเดินถนน ถ้าเอานั่งร้านที่มีทั้งหมดมาเรียงต่อกันจะได้ระยะยาวถึง 189 ไมล์ สามารถวางต่อกันจากแมนฮัตตันไปถึงบัลติมอร์ได้เลย นั่งร้านเหล่านี้หลายแห่งก็ไม่มีคนงานก่อสร้างทำงานอยู่ แต่เหตุที่ไม่นิยมรื้ออออกเป็นเพราะกฏหมายควบคุมอาคารของนิวยอร์กมาตรา 11 ระบุว่าต้องปรับปรุงด้านหน้าอาคารทุกๆ 5 ปี เจ้าของอาคารเลยแปะนั่งร้านค้างคาไว้เสียอย่างนั้น ใครๆ ก็ต้องเข้าใจ แต่หากว่าด้วยทัศนียภาพและการใช้งานทางเท้า ก็ควรหาหนทางแก้ไขหรืออยู่ร่วมกับนั่งร้านได้อย่างเนียนๆ
Howard Chambers และ Bland Hoke สองดีไซเนอร์ชาวนิวยอร์คหยิบประเด็นตำตานี้มาพัฒนาให้เป็นดีไซน์ที่ต่อยอดไปสู่ผลลัพธ์ใหม่ ไม่ต้องให้เจ้าของตึกมาวุ่นวายรื้อนั่งร้านเข้าๆ ออกๆ แต่สร้างตัวช่วยที่จะใช้ประโยชน์กับนั่งร้านและสร้างพื้นที่สีเขียวเพิ่มขึ้นไปด้วยในตัว
Softwalks เป็นอุปกรณ์ที่ติดตั้งเข้ากับนั่งร้านให้กลายเป็นเก้าอี้ เคาน์เตอร์ ตัวสะท้อนแสงเพิ่มความสว่าง และกระถางต้นไม้ ทำให้คนเดินเท้าสามารถใช้งานนั่งร้านได้ ไม่ว่าจะมีที่นั่งรอ มีมุมปลูกต้นไม้สร้างความสดชื่นให้แก่เมือง มีแสงสว่างให้ใต้นั่งร้านไม่มืด มีที่แวะพักวางของทำอะไรจุกจิกได้แล้วไปต่อ Softwalks ดีเด่นที่คิดถึงภาพรวมของเมือง ทำให้คนใช้ชีวิตกับเมืองได้ง่ายขึ้น ความสะดวกสบายเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้กระตุ้นความรู้สึกดีๆ ที่สามารถสร้างสรรค์ให้เกิดกิจกรรมใหม่ๆ ที่หลากหลายขึ้นในอนาคต ถ้ามองไปถึงกระบวนการคิด สามารถบอกว่าอุปกรณ์ประกอบนั่งร้านไม่กี่ชิ้นนี้เป็นหนึ่งในดีไซน์เพื่อเมืองสร้างสรรค์ได้เลย
อ้างอิง: Softwalks
