ในสถานการณ์โลกปัจจุบันที่ไม่ใคร่จะสงบสุขนัก เราคงเคยได้ยินข่าวเรื่องผู้อพยพตะวันออกกลางที่ดิ้นรนเสี่ยงชีวิตข้ามน้ำข้ามทะเลมุ่งหน้าสู่แผ่นดินที่มีความหวังกว่าในทวีปยุโรป ซึ่งหนึ่งใน
ปีหนึ่งๆ มนุษย์สร้างขยะทำร้ายโลกจำนวนมหาศาลจนถึงขั้นวิกฤติ แค่บนบกก็กำจัดกันไม่ไหวแล้ว ส่วนในทะเลก็มีมากไม่ต่างกัน เอาเป็นว่า..แค่เก็บขยะจากเกาะอาดัง ราวี และหลีเป๊ะ จ.สตูล
ปกติงานอาร์ตแนวรีไซเคิลมักนำเอาเศษซากวัสดุเหลือใช้ในชีวิตประจำวันเอามาปะติดกันจนดูไม่ค่อยสบายตานัก ทั้งนี้ก็เพื่อบอกเล่าถึงการบริโภคที่เกินความจำเป็นของคนเรา สำหรับชิ้นนี้ก็เช่น
เศษซากวัตถุที่เห็นนี้ครั้งหนึ่งเคยเป็นสินค้าใหม่เอี่ยมวางอยู่บนชั้นรอคอยให้ผู้คนมาเลือกซื้อและนำไปใช้ประโยชน์ ด้วยวงจรการบริโภคที่เร่งความต้องการซื้อ บวกกับสินค้าที่ต้องผลิตใหม่
สองสาวอเมริกัน Tiffany Brown และ Melanie Peddle คงจะหลงใหลใน ‘แฟชั่นรีไซเคิล’ เอามากๆ เพราะทั้งคู่ก่อตั้งธุรกิจเสื้อผ้าและแอคเซสซอรี่ Look At Me Designs ขึ้นจากวัตถุดิบ
14 ปีแล้วกับ Bottle Tree Ranch ป่าขวดแก้วบนผืนทรายใน Ore Grande มลรัฐแคลิฟอร์เนีย แรงบันดานใจตกทอดจากพ่อสู่ลูกกับผลงานศิลปะผ่านประสบการณ์ในช่วงวัยเด็ก
เมื่อเทียบกับร้านรวงอื่นๆ ในย่านโอโมเตะซังโด (Omotesando) ในโตเกียวแล้ว ดูเผินๆ ร้าน Pass the Baton อาจดูเป็นแค่ร้านขายของกระจุกกระจิกธรรมดาที่ดูจะมีสไตล์
ความโดดเด่นในผลงานของ Carolina Fontoura Alzaga หรือที่ใครหลายคนเรียกเธอสั้นๆ ว่า Caro คือการเลือกใช้วัสดุที่คาดไม่ถึงในการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะ และความคาดไม่ถึงที่ว่านี้
เสื้อยืดตัวนี้เป็นตัวแรกที่ไปใส่เที่ยวเชียงใหม่ (หวง) ตัวนี้เสื้อรุ่น (ผูกพันธ์) ตัวนี้ไม่ได้นะ (เก็บไว้ก่อน) เผื่อผอมแล้วจะเอามาใส่ เก็บไปเก็บมามีเสื้อยืดอีกเยอะเลยที่ตัดใจบริจาคไม่ได้ แถมใส่ไม่ได้อีกต่างหาก
เชลโล่หนึ่งตัว ราคาสักกี่บาท? แต่ชุมชนสลัมแห่งนี้ไม่เสียสตางค์สักบาทเพราะประกอบเอาเอง เป็นเชลโล่ที่ upcycle จาก ‘ขยะของคนอื่น กลายเป็นชีวิตของเรา’ ได้ฝึกทั้งกึ๋น ลดปัญหายาเสพติดในชุมชน