ศิลปินโปรตุเกสสร้างงานศิลปะบนตึกเก่า เสริมมิติใหม่ให้ชุมชน
ใครว่าตึกเก่าโทรมๆ จะไร้ค่าเสมอไป หากมองมันในมุมใหม่ เราจะเห็นว่ายังทำอะไรกับมันได้อีกเยอะ… ดูอย่างศิลปินแนวสตรีต Alexander Farto สิ แทนที่จะเอาสีมาพ่นบนกำแพงเหมือน
ใครว่าตึกเก่าโทรมๆ จะไร้ค่าเสมอไป หากมองมันในมุมใหม่ เราจะเห็นว่ายังทำอะไรกับมันได้อีกเยอะ… ดูอย่างศิลปินแนวสตรีต Alexander Farto สิ แทนที่จะเอาสีมาพ่นบนกำแพงเหมือน
บางครั้ง สิ่งที่มนุษย์สรรค์สร้าง ก็กลับมาแว้งกัด ทำร้ายเราได้อย่างเจ็บแสบเหลือเชื่อ ดูอย่างสิ่งที่เรียกว่า ‘สังคม’ สิ ตั้งแต่อดีต มนุษย์เลือกมาอยู่อาศัยรวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อนเพื่อคุณประโยชน์
แม้รอบตัวจะมีคนมากมาย แต่เชื่อว่าทุกคนก็คงจะต้องมีช่วงเวลาเหงาๆ อยู่บ้างเหมือนกัน กี่ครั้งกันที่เดินคนเดียวในเมืองใหญ่ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหดหู่ มองไปทางไหนก็ยิ่งเหงา
เมื่อเทียบกับร้านรวงอื่นๆ ในย่านโอโมเตะซังโด (Omotesando) ในโตเกียวแล้ว ดูเผินๆ ร้าน Pass the Baton อาจดูเป็นแค่ร้านขายของกระจุกกระจิกธรรมดาที่ดูจะมีสไตล์
อโรคยา ปรมา ลาภา… ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ ฟังเหมือนเป็นคำคมที่ใช้ได้กับทุกยุคสมัย แต่สมัยนี้คงต้องเพิ่มคำว่ามะเร็งเข้าไปด้วย (ความไม่มีโรคมะเร็งคงเป็นลาภอันประเสริฐที่สุด)
เวลาเดินอยู่ตามท้องถนนเมืองไทย เมื่อได้เห็นตู้โทรศัพท์สาธารณะมากมายที่ถูกทิ้งจนรกร้างแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าน่าจะนำไปประยุกต์ทำอะไรที่ดีกว่าได้ เพราะหลายๆ ตู้ก็ยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์มาก
การด่วนสรุปว่าช่างภาพคนนี้เป็นสายคอมเมอร์เชียล (เพราะทำงานโฆษณาเยอะ) แต่คนนั้นเป็นสายติสต์แตกคงไม่ใช่แนวคิดที่ถูกสักเท่าไหร่ เพราะช่างภาพก็ต้องกินต้องใช้เหมือนเช่นมนุษย์ปกติ
ผลงานของ Bob Carey ชวนให้เราคิดถึงผลงานชุด Pink Man ของศิลปิน มานิต ศรีวานิชภูมิ อยู่ไม่น้อย แต่แทนที่จะใส่สูทสีชมพูไปปรากฏตัวตามสถานที่ต่างๆ เหมือนคุณพิ้งค์แมน
แม้จะได้ชื่อว่าเป็นภูมิภาคที่พัฒนาแล้ว แต่ด้วยความที่ต้องเผชิญกับภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจต่อเนื่องมายาวนาน จนเรียกว่าเรื้อรัง ยุโรปก็ต้องประสบปัญหาการว่างงานอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ใครที่มีโอกาสได้ไปเยี่ยมชมแกลเลอรี่ Magda Danysz Gallery ในเซี่ยงไฮ้เมื่อเดือนกันยายนที่ผ่านมาคงมีอันต้องทึ่งเมื่อได้พบกับตุ๊กตาดินเผาขนาดเท่าคนจริงตั้งอยู่แน่นขนัด ประหนึ่งยกตุ๊กตาทหารแห่ง