นครลอนดอนเซ็ง! ออกแคมเปญจิกกัด ดัดนิสัยพวกชอบทิ้งก้นบุหรี่
สำหรับบรรดาสิงห์อมควันทั้งหลายที่ชอบเดินไปสูบบุหรี่ไป พอหมดมวนปุ๊บก็โยนก้นบุหรี่ลงพื้นปั๊บแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวจงฟัง โปรดหยุดพฤติกรรมนั้นได้แล้ว เพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ใช่!
สำหรับบรรดาสิงห์อมควันทั้งหลายที่ชอบเดินไปสูบบุหรี่ไป พอหมดมวนปุ๊บก็โยนก้นบุหรี่ลงพื้นปั๊บแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวจงฟัง โปรดหยุดพฤติกรรมนั้นได้แล้ว เพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ใช่!
เคยมั้ย? ที่เวลาขับรถไปบนเส้นทางเพลินๆ อยู่ดีๆ ก็เกิดเสียงดังตึง! หลุดจากภวังค์ ความรื่นรมย์ สลายกลายเป็นอารมณ์เสีย บ้าชิบ…! หลุมอีกแล้ว?! บางคนโทษตัวเองที่ขับรถไม่ระวัง
หลายคนคิดว่าการแสดงออกทางศิลปะเป็นเสมือนการละเล่นที่มีไว้เพื่อการผ่อนคลาย แต่สำหรับบางคนกลับคิดต่างออกไป นี่คือเทศกาลงานศิลปะการจัดวางอินสตอลเลชั่นที่รวบรวมผู้คน
หลายครั้งที่พบว่าความเลอะเทอะของการขีดเขียนข้างฝาหรือแผ่นปิดโฆษณาเกะกะตาบนถนนทำลายทัศนียภาพของการใช้ชีวิต สร้างความขุ่นมัวในอารมณ์ แต่ก็มีบางครั้งที่เดินไปเจอบางสิ่ง
ท่ามกลางสื่อบันเทิงที่เน้นความตื่นเต้น เร้าใจ ยั่วยุกิเลส ชวนฝัน พากันปั่นกระแสสังคมให้พุ่งไปสู่ความทะเยอทะยานและความฟุ้งเฟ้อ ก็ยังมีบางจินตนาการที่ดึงเราไปกลับสู่มุมตรงข้าม
มันจะอะไรกันนักหนากับวาฬตายตัวเดียว! บางคนหรืออาจจะหลายคนคิดแบบนั้น เพราะสิ่งมีชีวิตในท้องทะเลอยู่ห่างไกลจากชีวิตคนเมือง การจากไปของพวกเขาจึงดูไร้คุณค่า คงมีแต่ผู้เข้าใจ
เหมือนย้อนรอยตำนานน้ำท่วมโลก ตอนที่เรือโนอาห์ขนสรรพชีวิตไปเพื่อตั้งรกรากใหม่ แต่ขอโทษ! งานนี้ไม่มีมนุษย์ เหล่าประติมากรรมรูปสัตว์ป่าทำจากผ้า 99 ตัว พากันหนีตายขึ้นเรือ ‘คลื่นลูกที่เก้า’
Papiroflexia อะนิเมชั่นสั้นที่คิดจะปั้นโลกใหม่ไปสู่ดินแดนแห่งความฝันอันงดงาม อาจโดนค่อนแคะว่าเป็นการมองโลกสวยเพ้อฝันอีกแล้ว แต่ที่จริงคนเราต้องการเวลาพักสายตาจากความ
เช้าหนึ่งขณะที่เราตื่นขึ้นเตรียมตัวไปทำงาน เรื่องราวที่วิ่งวนอยู่ในหัวกระตุ้นให้คร่ำเคร่งกับการทำมาหากิน หลายคนคงสงสัยว่า วันนี้จะหาเงินได้เท่าไหร่ ในเวลานั้นเองมีอีกหลายชีวิตที่หมด
ถ้าศิลปะมีอยู่เพื่อซ่อมแซมจิตใจและเยียวยาสังคมแล้วละก็ Michael Swaine ก็อุทิศตัวเองเพื่อสิ่งนั้น ตลอดเวลา 12 ปี ทุกวันที่ 15 ของเดือน ที่เขาหอบหิ้วจักรเย็บผ้ารุ่นคุณป้าใช้ขาถีบ รวมทั้ง