สำหรับการดำรงชีพในพื้นที่ที่แห้งแล้งอย่างทะเลทรายแล้ว ‘น้ำ’ ถือได้ว่าเป็นทรัพยากรที่มีค่าสูงสุด ที่หากผู้ใดมีไว้ในครอบครองแล้ว ต้องรักษาไว้ให้ดี เพราะน้ำนั้นจะนำมาซึ่งชีวิต เช่นเดียวกับ Wadi Hanifah
ธรรมชาตินับเป็นยาขนานเอกที่ช่วยปลอบประโลมใจมนุษย์ได้เสมอ เมื่อได้อยู่ท่ามกลางต้นไม้และความเขียวที่แวดล้อม สูดออกซิเจนให้เต็มปอด ความสงบ สบายใจก็มักจะเกิดขึ้น แต่เมื่อภาระหน้าที่จำกัด
“สถาปนิกต้องลงมือออกแบบสิ่งปลูกสร้างที่มีประโยชน์เพื่อมวลมนุษย์ได้จริง ผมยังไม่ได้ใช้ความรู้ในวิชาชีพเพื่อสร้างสิ่งเหล่านั้นเลย เราสามารถช่วยแบ่งเบาภาระของโลกได้ ผ่านการก่อสร้างเพื่อชีวิตที่ยั่งยืน
ไม่แน่นะ สิ่งที่คนหนึ่งเห็นว่าเป็น ‘ขยะ’ อาจจะเป็นสิ่งที่ ‘มีค่า’ สำหรับอีกคนก็ได้ ดูอย่างปราสาทขยะของ Victor Moore นั่นปะไร ใครจะไปคิดว่าวัสดุเหลือใช้ที่เห็นอยู่เกลื่อนกลาดจะถูกทำมาสร้างสรรค์เป็นอะไร
เมื่อตอนเด็กๆ สมัยยังเรียนชั้นประถม หลายคนคงจำได้ว่า มีวิชาบางวิชาให้นักเรียนนำขยะ กระดาษ พลาสติก หรืออะไรต่อมิอะไรมาประดิษฐ์ประดอยทำเป็นของชำร่วย ของวางโชว์ต่างๆ ซึ่งหลายครั้ง
โครงการพลิกโฉมหน้าบ้านพักสำหรับคนไร้บ้านโดยองค์กรเซนต์มังโกส์ (St.Mungo’s) ทำเอาคนคิดว่าที่นี่ Spring Garden เป็นบูติคโฮเต็ลเก๋ๆ แต่แท้ที่จริงมันคือบ้านพักพิงและอบรมอาชีพสำหรับคนไร้บ้าน
มีหลายคำถามในการออกแบบงานสถาปัตยกรรมว่า ออกแบบอย่างไรให้สวย ออกแบบอย่างไรให้เท่ ให้ผู้คนจำได้ ให้ผู้คนพูดถึง ฯลฯ คำตอบของคำถามเหล่านั้นคงมีหลากหลาย และอาจเป็นคำตอบ
ทุกวันนี้โลกเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเทคโนโลยี การเดินทาง การสื่อสาร การรับข่าวสาร จนให้การใช้ชีวิตของเรานั้นเปลี่ยนไปด้วย โดยเฉพาะในสังคมเมือง จะมีการเติบโตมากขึ้น
TYIN Tegnestue Architects องค์กรไม่แสวงหากำไรเพื่อมนุษยธรรมผ่านงานสถาปัตยกรรม ได้นำทีมสถาปนิกออกแบบบ้านสำหรับพักอาศัยของสถานเลี้ยงรับเด็กกำพร้า บ้านหนองบัว จังหวัดตาก