ที่เห็นอยู่นี่คือ เสื้อผ้าใช้แล้วที่นำมากองรวมกันเป็นภูเขาสูง 16 ฟุต ตั้งตระหง่านที่ท่าเรือเฟอร์รี่ Central Star ของฮ่องกง ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของงานนิทรรศการ ‘Get Redress’ หรือเรียกว่า
เก็บของ แพคกระเป๋า ทิ้งถิ่นกำเนิด เผชิญโชคในเมืองใหญ่ ดูเหมือนจะเป็นโมเดลสำเร็จของใครหลายคนที่คิดอยากจะมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น เพราะต่างคิดว่า การเดินทางสู่เมืองใหญ่ย่อมดีกว่า
แน่นอนว่าศิลปะมีหน้าที่ยกระดับจิตใจของคนเรา สร้างความสุนทรียะให้กับการใช้ชีวิต แต่สำหรับโปรเจ็กต์นี้จะว่าเป็นการใช้ศิลปะเพื่อรักษาจิตใจของผู้ทนทุกข์จากชีวิตก็คงไม่ผิด กลุ่มที่เรียกตัวเอง
แม้ว่าเรื่องราวทางศิลปะจะเป็นวิชาสากลและมีแหล่งความรู้อยู่มากมายทั่วโลก ทั้งพิพิธภัณฑ์และสื่ออื่นๆ อย่างหนังสือที่รวมรวมเรื่องราวประวิติศาสตร์นั้นก็มีอยู่มาก แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่ามีคนเพียง
ใครที่ได้มีโอกาสไปนิวยอร์ค หากมองจากจุดชมวิวออกไปยังเมืองใหญ่เบื้องหน้า คุณเห็นอะไรบ้าง? ถ้ามองปราดๆ ก็คงตอบได้ไม่ยากว่าก็จะอะไรซะอีกนอกจากตึกระฟ้ามากมาย แต่ถ้าได้มองดูดีๆ
ในปีหนึ่งคนเราบริโภคเนื้อสัตว์ประมาณ 250 ล้านตัน เฉลี่ยแล้วแต่ละคนกินเนื้อสัตว์ชนิดต่างๆ ประมาณ 40 กิโลกรัมต่อปี โดยเฉพาะ 10 ประเทศชั้นนำของโลกเฉลี่ยประมาณ 123 กิโลกรัม
นี่เป็นการตอบโต้แบบ ‘ตาต่อตาฟันต่อฟัน’ กับการขอพื้นที่ทางศิลปะคืนจากโลกธุรกิจ ด้วยโปสเตอร์โฆษณาสินค้าที่เชื้อชวนให้เสพแกมบังคับทางสายตาบนท้องถนนมากมาย จนบางครั้ง
อาจไม่ใช่การขยับปีกผีเสื้อให้สะเทือนถึงดวงดาว แต่นับเป็นการส่งมอบความรักให้กับโลกผ่านฝูงผีเสื้อสีฟ้าได้เหมือนกัน โปรเจ็กต์เล่นด้วยกันระหว่างผู้สร้างและผู้เสพ ของศิลปิน Tasha Lewis
ถ้าใครคิดว่าเป็นการประท้วงของหมีแพนด้าก็คงไม่ผิดนัก เพราะนี่เป็นไอเดียทำนองจากเพื่อนสู่เพื่อน ทั้งระหว่างคนกับหมีและหมีด้วยกันเอง โดยเปเปอร์มาเช่รูปหมีแพนด้ากว่า 1,600 ตัว
จะว่าไปคนผิวสีและสตรีเพศ ถูกจำกัดพื้นที่ทางสังคมพอๆ กัน เพราะพื้นที่ส่วนใหญ่โดนครอบคลุมด้วยแนวคิดของเพศชาย รวมทั้งการแสดงออกอันทรงพลัง และไม่บ่อยครั้งนักที่กลุ่มคนผู้อ่อนแอ